Een goed begin

Na twee weken voorbereiding hebben we de deur achter ons dicht gedaan en zijn vertrokken naar de eerste camping van onze reis. De ouders van Nancy wachten ons al op en als we de camping op lopen horen we het ontspannen ruisend geluid van de wind door de bomen. Dat blijkt echter onze rechter achterband te zijn die leegloopt, dus het eerste wat we doen is het verwisselen van een wiel…

Al gauw daarna komen onze vrienden om samen met ons te kamperen. We zetten grote picknicktafels neer en houden samen een gezellige barbecue. We worden enorm in de watten gelegd met voorraden drank, snoep, kaartjes met mooie teksten en gedichten, tekeningen, Russisch geld, (notitie)boeken, lampjes , kaarsjes en tegoedbonnen om na de reis te komen eten.

Hoe meer drank er vloeit, hoe lolliger het wordt en hoe meer roddels vrienden en vriendinnen over ons delen, terwijl sommigen elkaar nota bene voor het eerst zien.

Na een stevig ontbijt worden we de volgende ochtend uitgezwaaid door iedereen die is blijven slapen en rijden we naar onze tweede camping in Duitsland. We blijven er een extra dag om yoga te doen, te wandelen en onze 7 jaar verkering te vieren. Dat laatste doen we in een restaurant naast de camping, waar ze als verrassing ter ere van ons feestje een tafel vol kaarsjes hebben voorbereid. Dit klinkt allemaal heel romantisch, ware het niet dat er een oude zatlap naar ons zit te staren gedurende de helft van de avond.

Tijd om Duitsland weer te verlaten. Na een lange rit en een tocht op een veerboot, komen we aan in Møn, een eiland in het oosten van Denemarken. We hebben een campingplaats die 150 meter van zee ligt. We hebben een berg energie, dus we rennen hier al eens voor het ontbijt, gaan lekker de zee in en wandelen naar de krijtrotsen van Møn. Andere dagen brengen we lezend door en koken we met de andere gasten onder een afdak of op ons eigen kampvuurtje bij de Landrover.
Eén nacht zitten we tot twee maal toe voor in de auto, omdat het zo hard en dichtbij onweert dat we het niet veilig vinden zo boven op de auto vlak naast een boom.

Een van de laatste dagen in Møn kiezen we een wandeling in Harbølle, naar een mooie kerk vol fresco’s , de langste hunebedden van de wereld (zegt men) en een verlaten grindfabriek. We verbazen ons over het vertrouwen hier in deze omgeving. Veel deuren staan hier open, onbeheerde kraampjes langs de weg waar je groente of fruit kan pakken als je geld in een potje doet. Soms is het ook hopeloos ouderwets. Zo is er alleen internet in de plaatselijke bieb, waar we nu het eerste verhaal op onze blog zetten. Leuk dat je meeleest en dus ook een beetje meereist!